ময়ূৰ চেতিয়া
এটা জনগোষ্ঠীক সম্পূর্ণভাৱে দানৱ তথা অজীন-পাতকীৰ ৰূপত প্রক্ষেপ কৰা কামটো ইতিমধ্যেই সফল হৈছে। তাৰ বিপৰীত ৰণনীতি কি হব পাৰে – সেয়া আজিও এক মুকলি প্রশ্ন। এটা ৰণনীতি হৈছে জনগোষ্ঠীয় পৰিচয়ভিত্তিক বাগধাৰা গঢ়ি তোলা। পিছে অসমৰ বিভিন্ন পৰিচয়ভিত্তিক জনগোষ্ঠীয় আন্দোলনৰ ইতিহাস ফালি চালে তাৰ শেষ ফলাফল বৰ আশাপ্রদক যেন ভাৱ নহয়। আনফালে আকৌ পৰিচয়ৰ প্রশ্নটো সম্পূর্ণ বাদ দি শ্রেণী ৰাজনীতি কৰাটোও সম্ভৱপৰ নহয়; তাৰ দিন ইতিমধ্যেই উকলিছে। কাজেই পৰিচয় আৰু শ্রেণী- দুয়োৰে সংমিশ্রণৰ মাজতে এটা অভিনৱ বাট উলিয়াব লাগিব।
বিশুদ্ধ পৰিচয়ভিত্তিক ৰাজনীতিৰ বিপৰীতে শ্রেণী ৰাজনীতিৰ দ্বাৰা প্রভাৱিত অভিনৱ ৰণনীতিয়ে কেতবোৰ নতুন বাট দেখুৱাব পাৰে।
