বেচেৰা জীৱ

এই গ্ৰহত আমি কি যে দাম ভৰিব লাগে
শান্তিৰে ইজনে সিজনক প্ৰেম কৰিবলৈ !
গোটেই দুনীয়াই চকু ৰাখে বিচনা-চাদৰবোৰত,
সকলোৱে মাথোঁ হস্তক্ষেপ কৰে তোমাৰ প্ৰেমত।
আৰু তেওঁলোকে ভয়ংকৰ কেতবোৰ কথা ৰটে
এজন পুৰুষ আৰু এজনী নাৰীৰ বিষয়ে
যি বহুতো হেহোঁ-নেহোঁ
বহু গুণা-গুথাৰ মূৰকত
এক সম্পূৰ্ণৰূপে অনন্য কাম কৰে-
একে শয্যাত দুয়ো ইজনে সিজনৰ কাষত বাগৰি পৰে।
মই কেতিয়াবা বিভোৰ হওঁ,ভেকুলীবোৰেও
এটাই আনটোৰ ওপৰত চোৰাংচোৱাগিৰি কৰে নে
এটাই আনটোক নাক সিঙায় নে
পখুৰীত সিহঁতে নিয়ম নমনা ভেকুলীৰ বিৰুদ্ধে
ফুচুৰি মেল পাতে নে
উভচৰী জীৱনৰ সুখৰ বিৰোধিতা কৰে নে;
মই নিজকে সোধোঁ পখীয়েও
আন পখীৰ সৈতে এনে বৈৰিতা আচৰে নেকি,
আৰু বলদে ষাড়গৰুৰ কথাত কাণ উনায় নেকি
গাই এজনীৰ সৈতে মুকলিলৈ যোৱাৰ আগতে।
আজিকালি ৰাস্তাবোৰৰো চকু আছে,
আৰু পাৰ্কবোৰত পুলিচ।
হোটেলবোৰ গোপন,
আৰু খিৰিকীবোৰে টুকি ৰাখে নামবোৰ।
সেনাদল আৰু কামানবোৰ পঠোৱা হয়
প্ৰেমৰ বিৰুদ্ধে,
বিৰামবিহীনভাৱে ব্যস্ত থাকে
কাণ আৰু গলাবোৰ,
আৰু এজন ল’ৰা আৰু এজনী ছোৱালী
ফুললৈ বিস্ফোৰিত হ’বলৈ বাধ্য হয়
এখন চলন্ত বাইকত।


বিদ্যুৎ সাগৰ বৰুৱা (পাবলো নেৰুদাৰ Pobres muchachos শীৰ্ষক কবিতাৰ ইংৰাজী ভাঙনিৰ পৰা; Alastair Reid-ৰ অনুবাদ Poor Boys আৰু A. S. Klines-ৰ অনুবাদ Poor Creatures ৰ অনুসৰণ কৰা হৈছে)